Willem Barnard 1920 – 2010

Tekening:Kees Wennekendonk
Op zondag 21 november 2010 overleed op 90-jarige leeftijd Willem Barnard, erelid van PEN Nederland.

Wilhelmus (Willem) Barnard (Rotterdam, 15 augustus 1920) was theoloog en schrijver, maar vooral dichter. Hij publiceerde zijn poëzie onder het pseudoniem Guillaume van der Graft of kortweg Van der Graft.

Na een jaar Letterenstudie in Leiden ging hij in militaire dienst, om vervolgens theologie te gaan studeren in Utrecht. Omdat hij weigerde de loyaliteitsverklaring te tekenen, werd hij in 1943 in het kader van de Arbeitseinsatz tewerkgesteld in Berlijn. Na de oorlog werd hij eerst hulppredikant, later Nederlands Hervormd predikant onder meer in Hardenberg, Nijmegen en Rozendaal. In 1975 ging hij met emeritaat.

Willem Barnard was altijd meer dichter dan theoloog.Hij debuteerde met de bundel In exilio. Zijn grote doorbraak beleefde hij in 1953 met de bundel Vogels en vissen. Aanvankelijk werd hij in een adem genoemd met generatiegenoten als Gerrit Kouwenaar en Simon Vinkenoog. Maar toch bleef hij een buitenstaander, iemand die meer wilde dan een experiment met vorm en klank alleen en zocht naar de diepere mythologische betekenis van de taal. Ook geldt hij als een van de belangrijkste dichters van het Liedboek voor de Kerken. Hieraan werkte hij jarenlang samen met Ad den Besten, Muus Jacobse, J.W. Schulte Nordholt en Jan Wit, een groep dichters die zich ‘Het landvolk’ noemde.

De laatste tien jaar publiceerde hij naast gedichten zijn dagboeken Een
dubbeltje op zijn kant, 1945-1978, Anno Domini 1978-1992 en Een zon diep in de nacht 1945-2005.

Het werk van Willem Barnard werd bekroond met onder meer de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs 1954, de Poëzieprijs 1957 van de gemeente Amsterdam, de Dr. Rijnsdorpprijs 1993 en de Sjoerd Leikerprijs 1998.