Boeken voor een gevangen vader
Syske Sötemann, Peter Abspoel en Vonne van der Meer waren drie dagen op het tweejaarlijks ICORN/WIPC-congres in Lillehammer, Noorwegen. Uit de vele verhalen die ze daar hoorden schreef Vonne er één op om snel door te vertellen:
Een dochter over de boeken van haar gevangen vader
In een panel over Turkije vertelt Elif Günay over haar vader . Hij, schrijver en chef van de boekenbijlage van het dagblad Cumhuriyet, zit al bijna acht maanden in de Silivri-gevangenis. Er is daar wel een bibliotheek, maar iedere keer dat haar vader een boek aanvraagt is het uitgeleend. Geeft hij een andere titel op dan is ook die niet te krijgen, en ook zijn derde keus wordt helaas, toevallig net door iemand anders gelezen. Turhan Günay beklaagt zich over de gang van zaken bij zijn dochter die hem eens per week bezoekt. Zij maakt het sadistisch uitleenbeleid van de bibliotheek wereldkundig, en binnen de kortste keren weet iedere intellectueel, boekenliefhebber en bijlagenlezer in de wijde omgeving van Istanbul ervan. En iedereen weet ook wat hem te doen staat.
In de dagen daarna blijven er maar boeken bij de gevangenispoort bezorgd worden. Niet twee of drie maar tientallen, honderden. Ze stapelen zich op; terugsturen heeft geen zin, het zijn er domweg te veel. ‘Ik ken heel wat indrukwekkende landschappen en steden , maar die boekentorens zijn het mooiste dat ik ooit heb gezien,’ zegt Elif, ‘er kon niemand meer langs.’ Wie de boeken de gevangenis in hebben gebracht – cipiers of bezoekers – , vertelt het verhaal niet, maar het loopt goed af: de boeken werden niet verbrand of door de shredder gehaald, maar gaan binnen de muren nu van hand tot hand. Sindsdien heeft de bibliotheek van de Silivri gevangenis een opmerkelijk rijke collectie boeken.