Aandacht voor Azië: Li Bifeng

Li Bifeng is een vooraanstaand mensenrechtenactivist, romanschrijver en dichter uit de Chinese provincie Sichuan. Hij wordt sinds september 2011 vastgehouden. Zijn gevangenneming is in strijd met artikel 35 van de Chinese grondwet en het International Covenant on Civil and Political Rights, dat ook door China is ondertekend.

Op 19 november 2012 werd Li Bifeng in Beijing tot twaalf jaar celstraf veroordeeld. Hij zou contractfraude hebben gepleegd. Li Bifeng tekende een overeenkomst met een bedrijf om appartementen te verkopen in de provincie Hainan en zou meer dan 300.000 dollar schuldig zijn aan dat bedrijf. Het komt bij Chinese autoriteiten echter vaker voor dat met vaag geformuleerde economische beschuldigingen prominente politieke dissidenten en kunstenaars monddood worden gemaakt, zoals ook het geval was met kunstenaar Ai Weiwei. Het is de derde keer dat Li veroordeeld is. Eerder zat hij een vijfjarige celstraf uit voor zijn deelname aan de pro-democratische demonstraties in 1989 op het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing en een zevenjarige celstraf wegens ‘economische fraude’, omdat hij arbeiders had geholpen om voor hun rechten op te komen.

Het recente vonnis dat over Li werd uitgesproken zorgde internationaal voor grote verontwaardiging. Zijn advocaat is in beroep gegaan, omdat de uitspraak niet op feiten gebaseerd is. Algemeen wordt gedacht dat Li Bifeng wordt gestraft omdat de autoriteiten vermoeden dat hij zijn vriend, de dissident Liao Yiwu, financieel heeft gesteund bij diens vlucht uit China, iets wat Liao echter stellig ontkent.

Verzen van een gevangene en een dagboekfragment

Tienchi Liao, voorzitter van het Independent Chine PEN Centre, leest Bi Fengs: In dit land rest ons slechts de winterslaap, in het kader van World Wide Reading 2013

In dit land rest ons slechts de winterslaap

In dit land rest ons slechts de winterslaap
Maar de winter is te vroeg gekomen
Onze bomen beginnen uit te drogen
We hebben geen voedingsstoffen meer
Door de sneeuw van jaren
bevriest ons haar en vergrijst
Onze huid lijkt op een veld vol barsten

Deze ogen: twee droge bronnen
Diep achter het piekerend gestaar
verborg zich ooit vruchtbare grond
De kiemplanten van de liefde werden
door het vuur van tranen verbrand
We leven aan de andere kant van het verdriet
Over de hoge muur heen zien we
de zon en de bergen vanaf de verte
In nachtelijke dromen zien we
mensen vanaf de verte
Met de valstrik van het verlangen brengen we
die verspreide herinneringen in veiligheid
En dan laten we botten groeien uit botten

Uit het Dagboek van een gevangene:
(12 juni 1998, het weer: zonnig)

Tienchi Liao, voorzitter van het Independent Chinese PEN Centre, leest Li Bifengs De Wapens van Muggen, in het kader van World Wide Reading 2013

De wapens van muggen

Wie heeft de wapens van de muggen verzonnen? Ik maak hier een indrukwekkende aanval mee als nooit tevoren. De handen en voeten kunnen nergens schuilen. Vliegende muggen vallen ons zo roekeloos aan dat we door elkaar heen dribbelen als ratten. Maar we vinden geen uitweg. Zijn het de muggen die ons willen steken en ons bloed willen zuigen? Of zijn we het zelf, die ons vrijwillig door de muggen willen laten steken en bloed aan ze afstaan? Of is er een andere Kracht in ons waardoor we ons zelfs niet tegen muggen verdedigen? Zo veel vragen werden door gevangenen gesteld vanaf het bestaan van gevangenissen. Wie kan een antwoord geven op deze vragen? Iedereen die achter tralies zit en nog een heldere kop heeft, weet dat deze vragen stompzinnig zijn. Want een gevangene heeft het recht niet om zich te willen verdedigen. Een gevangene wordt niet verondersteld weerstand te bieden aan een nietige mug.

Uit het Engels en Duits vertaald door Job Degenaar.
Bron: www.literaturfestival.com (Internationales Literaturfestival Berlin, 04.09.2012-14.09.2013), Texte von Li Bifeng.